Στην εντελώς προσφάτως δημοσιευθείσα 60/2017 απόφαση του ΜΠρΑθ, διαφαίνεται η απαρχή μιας στροφής της ελληνικής νομολογίας προς τα δικαιακά συστήματα άλλων ευρωπαικών κρατών, στο ζήτημα της άσκησης της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων και από τους δυο γονείς (συνεπιμέλεια). Το δικαστήριο δέχθηκε χρονικά εναλλασσόμενη άσκηση της επιμέλειας ανήλικου τέκνου ηλικίας 11 ετών, τους ζυγούς μήνες με τον ένα γονέα και τους μονούς με τον άλλο. Μάλιστα, το γεγονός ότι η προσωρινή επιμέλεια είχε ανατεθεί στη μητέρα μέχρι τη συζήτηση των εκατέρωθεν αγωγών, δεν εμπόδισε τον πατέρα από το να αναλάβει την οριστική επιμέλεια του τέκνου – κατόπιν της κύριας δίκης – για τους μισούς μήνες του έτους. Έκρινε μάλιστα ο δικαστής, ότι η απόφαση του πατέρα να συγκατατεθεί στην προσωρινή ανάληψη της επιμέλειας από τη μητέρα, λόγω του νεαρού της ηλικίας του τέκνου, όχι μόνο δεν επιβάρυνε τη θέση του, αλλά «καταδεικνύει ωριμότητα αλλά και τη σοβαρότητα της πρόθεσής του να ασκήσει το λειτούργημά του με υπευθυνότητα». Ένας λοιπόν, εν πρώτοις αρνητικός παράγοντας, όπως θα έλεγε κάποιος ότι αποτελεί η παραίτηση από την προσωρινή έστω επιμέλεια, εν όψει συγκεκριμένων συνθηκών τρέπεται, σε θετικό, ο οποίος και οδηγεί τελικά στην οριστική ανάθεση της επιμέλειας στον πατέρα κατά τους μισούς μήνες του έτους.