Στην Ελλάδα σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, εξαιτίας της οικονομικοκοινωνικής κρίσης η καλή ενημέρωση και γνώση της φορολογικής διαδικασίας και των συνεχών αλλαγών της φορολογικής νομοθεσίας παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο τόσο για τα φυσικά πρόσωπα ατομικά και για τους ιδιοκτήτες ακινητης περιουσίας όσο και για τις επιχειρήσεις
Η δική μας υποχρέωση είναι να ενημερώνουμε τους πελάτες μας για τις σύγχρονες ισχύουσες αλλαγές σε σχέση με τη φορολογική νομοθεσία αλλά και να τους εκπροσωπούμε αποτελεσματικά και αξιόπιστα σε κάθε φορολογική διαδικασία και εξωδικαστικά είτε ενώπιον της αρμόδιας ΔΟΥ είτε ενώπιον των φορολογικών δικαστηρίων
Επιπλέον, καθόσον ένα σημαντικό μέρος του πελατολογίου μας δραστηριοποιείται τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες ευρωπαικές χώρες , είτε ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, ιδιαίτερη σημασία έχει η αποφυγή διπλής φορολόγησης και στο σημείο αυτό και σε συνεργασία με εξειδικευμένους φοροτεχνικούς προσφέρουμε πολύτιμες συμβουλές προληπτικά έτσι ώστε να εξαλείφονται οι κίνδυνοι επιβολής επιπλέον αδικαιολόγητων φόρων, προστίμων κ.ο.κ.
Συνοψίζοντας , αναφορικά με τις δραστηριότητες του γραφείου μας στον τομέα αυτό μπορούμε να αναφέρουμε ενδεικτικά τις εξής:
– Φοροτεχνικές συμβουλές στην αγορά και στην μίσθωση ακινήτου
– Εκπροσώπηση ενώπιον των φορολογικών δικαστηρίων αλλά και ενώπιον των φορολογικών αρχών σε εξωδικαστικό επίπεδο
– Φορολογική υποστήριξη κατά την ίδρυση εταιριών
– Φορολογική υποστήριξη στην περίπτωση αλλαγής φορολογικής έδρας φυσικών και νομικών προσώπων. Από την 1η Ιανουαρίου 2014 ισχύει στην Ελλάδα ο Ν. 4174/2013, ο οποίος θεσπίσθηκε λίγους μόνον μήνες πριν από την θέση του σε ισχύ (ΦΕΚ 170/Α/26-7-2013). Ο νόμος αυτός συνιστά την πρώτη κωδικοποίηση ή καλύτερα: την πρώτη προσπάθεια, και μάλιστα αμφίβολης επιτυχίας, για την κωδικοποίηση στο πεδίον του προσδιορισμού του φόρου και των φορολογικών διαδικασιών. Και τούτο, διότι παρά το έργον της κωδικοποίησης ο φορολογικός νομοθέτης έχει προβεί ήδη αρκετές φορές σε αναθεώρηση αυτού. Οι σημαντικότερες τροποποιήσεις επήλθαν με τις διατάξεις των Ν. 4223/2013, 4250/2014, 4276/2014, 4337/2015 και 4342/2015• σύμφωνα δε με επίσημες πηγές αναμένονται σύντομα και άλλες τροποποιήσεις στο δίκαιο του προσδιορισμού και επιβολής του φόρου. Υπό την ισχύ πάντως των νέων διατάξεων μελλοντικές ή/και ήδη εκκρεμείς μετά την 1.1.2014 αμφισβητήσεις πράξεων επιβολής φόρου θα μπορούν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να θεωρούνται μόνον τότε ως παραδεκτές, εφόσον έχουν πλέον τηρηθεί οι διατάξεις του Ν. 4174/13.Συγκρινόμενο προς τα ισχύοντα στο κράτος-μέλος της Γερμανίας, το κωδικοποιημένο δίκαιο προσδιορισμού και επιβολής του φόρου αντιστοιχεί στον γερμανικό Κώδικα περί Εισφορών (Abgabenordnung, 1977), ως οι διατάξεις του κώδικα αυτού ισχύουν σήμερα.
Όπως στο διαδικαστικό, έτσι και στο ουσιαστικό φορολογικό δίκαιο είχε διαγνωσθεί από καιρού η κατεπείγουσα ανάγκη για τον εκσυγχρονισμό και την ανανέωσή του.Στο τομέα αυτόν ο φορολογικός νομοθέτης ενεργοποιήθηκε κατά τρόπον αντίστοιχο, όπως δηλαδή και στο διαδικαστικό δίκαιο: Από την 1η Ιανουαρίου 2014 ισχύει στην Ελλάδα το νέο κωδικοποιημένο δίκαιο για τον φόρο εισοδήματος των φυσικών και νομικών προσώπων καθώς και των κάθε είδους νομικών οντοτήτων. Οι χρονοβόρες διαδικασίες κωδικοποίησης κατέληξαν στις διατάξεις του Ν. 4172/2013 (ΦΕΚ 167/Α/23-7-2013), με τις οποίες αντικαταστάθηκαν πλήρως εκείνες του παλαιού Ν. 2238/1994 περί φορολογίας εισοδήματος. Παρ’ όλα αυτά οι τελευταίες θα εξακολουθήσουν να τυγχάνουν εφαρμογής στις φορολογικές υποθέσεις, οι οποίες ανάγονται στο φορολογικό έτος 2013 ή σε παλαιότερα αυτού.
Κατά τη Σύμβαση μεταξύ Ελλάδος-Γερμανίας σε σχέση με την αποφυγή διπλής φορολογίας είναι κατά βάση φορολογικώς υπόχρεο κάθε πρόσωπο, το οποίο είναι νομίμως εγκατεστημένο στο ένα συμβαλλόμενο κράτος εκ τωνδύο. Εάν ένα πρόσωπο διαθέτει σε αμφότερα τα συμβαλλόμενα κράτη μία μόνιμη κατοικία, τότε θεωρείται πως έχει την έδρα/εγκατάστασή του στο κράτος εκείνο, στο οποίο έχει τις πιο στενές οικονομικές και προσωπικής φύσεως σχέσεις του (κριτήριο του «κέντρου των ζωτικών συμφερόντων»). Εάν πάλι ένα πρόσωπο δεν διαθέτει μόνιμη κατοικία ή έδρα και δεν μπορεί να διαπιστωθεί το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων του, τότε εφαρμόζεται το κριτήριο της συνήθους διαμονής ή της υπηκοότητας, σε περίπτωση δε που το πρόσωπο διαθέτει αμφότερες υπηκοότητες, τότε το ζήτημα επιλύεται δι΄αμοιβαίας συμφωνίας των αρμόδιων αρχών των συμβαλλομένων κρατών. Μια εταιρία ή νομική οντότητα ή ένωση προσώπων θεωρείται πως είναι εγκατεστημένη σε εκείνο εκ των συμβαλλομένων κρατών, στο οποίο βρίσκεται η έδρα της διοίκησής της. Ως μόνιμη εγκατάσταση ορίζεται δε ο καθορισμένος τόπος της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δια του οποίου διεξάγεται η δραστηριότητα της επιχείρησης είτε εν όλω είτε εν μέρει. Εγκατάσταση, η οποία χρησιμοποιείται για τηναποθήκευση ή για την παράδοση αγαθών και εμπορευμάτων ή αποκλειστικώς για την αγορά αγαθών και/ή εμπορευμάτων ή για βοηθητικούς ή προπαρασκευαστικούς λόγους ή με σκοπό τη συλλογή πληροφορικών για την επιχείρηση, δεν λογίζεται ως μόνιμη εγκατάσταση.
Τα ανωτέρω συνοπτικώς εκτιθέμενα ισχύουν κατ’ αρχάς και κατά τις γενικές αρχές προσδιορισμού του φόρου είτε στο ένα είτε στο έτερο συμβαλλόμενο κράτος. Από ελληνικής, ωστόσο, πλευράς καταγράφονται την τρέχουσα περίοδο ιδιαίτερα ενεργητικές προσπάθειες των φορολογικών αρχών ώστε να φορολογηθούν defacto,και όχι πάντοτε με αναμφισβήτητης νομιμότητας μεθόδους ή πράξεις, πρόσωπα και επιχειρήσεις, που δεν έχουν ή δεν έχουν πλέον το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων τους στην Ελλάδα. Σε σχέση με τούτο ενδείκνυται προ πάσης ενέργειας, π.χ. μεταβολής του τόπου εγκατάστασης ή διοίκησης κ.ο.κ., η λήψη των κατάλληλων συμβουλευτικών υπηρεσιών.
Απόκτηση ακίνητου περιουσιακού αντικειμένου
Από το 2005 όλοι οι ιδιοκτήτες ακινήτου, το οποίο βρίσκεται στην Ελλάδα, υποχρεώθηκαν να υποβάλουν ετησίως δήλωση ενώπιον της κατά τόπον αρμόδιας φορολογικής αρχής. Με νέα όμως ρύθμιση που ισχύει από τον Αυγουστο του 2015 η υποχρέωση αυτή υφίσταται μόνο όταν ο ιδιοκτήτης ακινήτου έχει εισόδημα στην Ελλάδα. Οι ρυθμίσεις αυτές συνεχώς αλλάζουν ή τροποποιούνται γι αυτό είναι επιτακτική η σωστή και σύγχρονη νομική και φορολογική υποστήριξη προς αποφυγή λαθών που επιφέρουν μεγάλα πρόστιμα στην ακίνητη περιουσία. Το έτος 2010 επεβλήθη στην ακίνητη περιουσία για πρώτη φορά μια φορολογική επιβάρυνση, η οποία απαντάται με αυτή τη μορφή σε πληθώρα άλλων κρατών. Κατόπιν πολλών μεταβολών και τροποποιήσεων του χαρακτηρισμού της επιβάρυνσης, η νέα φορολογική επιβάρυνση έλαβε τελικώς την ονομασία Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων (Εν.Φ.Ι.Α.). Εξάλλου από το έτος 2010 απαιτείται πλέον για κάθε αγορά οικοδομής η προσκόμιση στις αρμόδιες Αρχές και η προηγούμενη της αγοραπωλησίας έκδοση του πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης ακινήτου, που δίνει την ενεργειακή κλάση αυτού.
Χορήγηση άδειας διαμονής στην Ελλάδα λόγω αγοράς ακινήτων ή στρατηγικής επένδυσης
Η ρύθμιση αφορά πολίτες χωρών που δεν είναι μέλη της Ευρωπαικής Ένωσης. Η ελάχιστη αξία ακινήτου πρέπει να είναι 250.000 ευρώ Η αξία των 250.000 δεν αφορά μόνο αγορά ακινήτου αλλά ή χρονομεριστική μίσθωση τουλάχιστον δεκαετούς διαρκείας ή μίσθωση ξενοδοχειακών καταλυμάτων ή τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών σε σύνθετα τουριστικά καταλύματα, τουλάχιστον δεκαετούς διαρκείας.
